Το να είναι κάποιος
ακαδημαϊκός και παράλληλα απολογητής του χριστιανισμού, σημαίνει ότι ψεύδεται
συνειδητά σε τουλάχιστον τρία επίπεδα:
(1) Ψεύδεται λέγοντας ότι
υπάρχει θεός χωρίς να το τεκμηριώνει, με βάση την επιστημονική μέθοδο. Εφόσον
δεν έχει την παραμικρή απόδειξη, δεν έχει ούτε καν μια ένδειξη για τον
ισχυρισμό του, δεν μπορεί να ισχυρίζεται την ύπαρξη θεού, ούτε να
μεταθέτει το βάρος της απόδειξης του δικού του ισχυρισμού αλλού.
(2) Ψεύδεται ότι ο Ιησούς
Χριστός είναι γιος του θεού και ότι αναστήθηκε, χωρίς πάλι να το τεκμηριώνει.
Ενώ η επιστήμη έχει απορρίψει τον θεό της Βίβλου, παρουσιάζοντας πληθώρα
διεπιστημονικών αποδείξεων – από την παλαιοντολογία και την αρχαιολογία μέχρι
και την νευροθεολογία – ότι τα βιβλικά κείμενα δεν είναι ο λόγος του θεού, αλλά
αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων της Ιουδαίας, τα οποία γράφτηκαν μεταγενέστερα
της εποχής στην οποία αναφέρονται, βρίθοντας από λάθη και αντιφάσεις, ενώ έχει
αποδειχθεί ότι η χριστιανική θρησκεία έχει αντιγράψει στοιχεία – ιστορίες,
πρόσωπα, πράξεις, πρακτικές, αναπαραστάσεις – από τους πολιτισμούς και τις
θρησκείες της ανατολής που προϋπήρξαν – Ινδία, Αίγυπτο, Ελλάδα – και τέλος ενώ
οι μέχρι σήμερα επιστημονικές αποδείξεις συνηγορούν στο ότι ο Ιησούς Χριστός
είναι αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο, ο απολογητής ακαδημαϊκός όλα αυτά δεν τα αναφέρει,
παρουσιάζοντας ψευδώς την Βίβλο ως μια δέσμη ιστορικών βιβλίων που πρέπει να
αποδεχόμαστε κυριολεκτικά.
(3) Ψεύδεται τέλος για την
ηλικία του Σύμπαντος, τον τρόπο εμφάνισης και εξέλιξής του, καθώς και για την
ηλικία, την εμφάνιση και εξέλιξη της ζωής στη Γη, αγνοώντας τις σχετικές
επιστημονικές θεωρίες της Μεγάλης Έκρηξης και της Εξέλιξης με φυσική επιλογή,
παρουσιάζοντας τη Γένεση ως ένα επιστημονικό βιβλίο.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι μετά
από όλα αυτά τα ψεύδη, για να γίνει πιστευτός ένας απολογητής, να αποκτήσουν τα
λόγια του κύρος, αξία και βαρύτητα και να απολαμβάνει κάποιου είδους σεβασμό
ανάμεσα στην ακαδημαϊκή/επιστημονική κοινότητα της χώρας του, αναγκάζεται να
ψεύδεται και για τα προσόντα του, παραφουσκώνοντας δηλαδή το βιογραφικό του.
Δύο τέτοιες περιπτώσεις, αυτές των David Barton και Ravi Zacharias, παρουσίασε
στις 30 Νοεμβρίου 2016 ο Hemant
Mehta στο ιστολόγιο patheos.com.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου